Ze krijgt nu een goede 10-12 uur weidegang per dag. Becks strekt graag haar beentjes en al heeft ze geen stalondeugden, ik heb nooit echt de indruk gehad dat ze daar heel erg mee gediend was.
De training ging ook niet goed, momenten goed, dan weer een heel diep dal in... Om dan weer half eruit te klimmen om vervolgens een nóg dieper dal in te gaan. Ik was het echt beu. Twee weken geleden kreeg ze dan nog eens een wonde aan haar hoofd, bacteriële infectie, die ongelooflijk veel pijn deed en ik heb toen besloten haar uit training te halen.
De verhuis zelf was spannend: Becks had nog nooit een camion gezien. Erin vond ze dus niet zo'n fantastisch leuk idee. Gelukkig heeft ze zich daar snel overgezet en vijf minuten later stond ze er al op. Nu, erin vond ze niet zo leuk, maar eruit leek haar ook niet zo'n prachtig idee. Rare beesten toch, die paarden :lol Op de camion was ze wel heel braaf, je voelde nog niet dat ze erop stond.
Aangekomen, beetje bezweet (stresskip omdat het geen vanne was voor het vervoer), direct in stal gezet met een berg hooi. Toen was ze snel op haar gemak. Daarna was het baasje haar toer om te zweten: al het gerief verhuizen, inclusief mijn pokkezware zadel een eind versleuren. Baasje was natter dan het paard nadien haha. Toen ik wegging was ze al relaxed van haar hooi aan het eten.
Vandaag gegaan met het gedacht: "we kijken wel hoe ver we komen"
Paard gaan halen, van de verste wei, typisch XD. Ik merkte al dat ze véél kalmer naast mij liep dan dat ze normaal op de vorige stal deed. Toeval of al een goed teken?
Ik ging sowieso opzadelen want ik wilde eens foto's nemen van mijn zadel, gezien die te koop staat. Eerst goede poetsbeurt gegeven (weer veel haar afgekomen), maantjes gedaan, staart gedaan, eindelijk haar voorpluk weer op zijn plaats kunnen doen (die hing al twee weken in staartjes aan haar gewoon manen gebonden), rustig opgezadeld, touwhalstertje aangedaan en kopstuk erover. Beenbeschermers aan (want ik merk dat ze enorm begint aan te tikken) en naar de roundpen gegaan.
Paar rondjes gelongeerd, ze was echt kalm, schrok ervan. Verhuisd naar de buitenpiste ernaast, weer gelongeerd, paard wéér abnormaal kalm. Wel even ongevraagd overgegaan in galop, maar zelfs in galop was ze gewoon... kalm. Weird.
Uiteindelijk dan maar even opgestapt met het gedacht een beetje aan beide kanten te stappen, wat stapoefeningetjes en gedaan. Dat gedacht is even misgelopen XD.
Ze was in stap zó kalm, zó braaf, dat ik het niet kon laten om ze even in draf te zetten. Weer the same story: Becky ging traag, relaxed, wel snel afgeleid maar het is een nieuwe omgeving. Maar even rustig stelling vragen en het probleem was al opgelost. De momenten dat ze wilde versnellen kon ik op één hand tellen, en als ik dan mijn teugels opnam (gewoon contact nemen, niks meer) moest ik al oppassen dat ze niet terug in stap viel. Het hangen waar ik zoveel spierpijn van heb gekregen op de vorige stal, waar ik gek van werd, was bijna helemaal weg. Af en toe ging ze een momentje op haar binnenteugel hangen in een bepaalde hoek die ze toch iets spannend vond, maar een kleine ophouding en binnenbeen eraan en ze was er al door.
Toeval? Toeval dat ze abnormaal kalm was in een situatie waarin ze normaal zéér gespannen en hangerig is?
Of komt het, zoals ik al dacht, doordat ze eindelijk op de wei mag? Toen ze op de wei stond heb ik er eigenlijk nooit veel problemen mee gehad, het viel me op dat de problemen stilaan begonnen na het opstallen.
Kortom: als ze zo blijft, heb ik eindelijk mijn oude Becky terug, de schat die ik gekocht heb
Ik hóóp echt dat we eindelijk eens een goede afloop gaan kennen!
