Waarom? Mijn paard schrok eigenlijk continu van kleine dingen. Bvb. tilde je je hand 10cm hoger dan een normale positie, was het paniek. Tikte je teugel per ongeluk tegen je zadel, paniek. Bewoog je je been teveel, paniek.
Ik was het zat, Shari was het zat (wellicht voornamelijk omdat ik het zat was XD), dus besloten om eens schriktraining te proberen.
En wat ben ik blij dat ik deze keuze heb gemaakt
Ondertussen is Shari er een 4-tal keer opgeweest en echt veel oefeningen gedaan: benen bewegen, schoppen in de stijgbeugel (maakt lawaai), over de jas wrijven, rits op en neer doen, op het zadel kloppen...
De eerste keer dat Shari haar arm uitstak, amai, Becky flipte gewoon. Idem dito voor een teugel die tegen het zadel kwam.
Gaandeweg kwam er verbetering in, en vandaag voor het eerst zelf geprobeerd.
Alle bovenstaande dingen gedaan, geen reactie
. Wat een verbetering!Op het einde nog van één ding paniek: als ik mijn teugels in één hand nam, overschot in de andere hand, arm helemaal uitstak en dan teugels liet vallen. Vond ze niet echt zo fantastisch.
Maar het is bij sneldraverij en een klein galopje gebleven, niet meer helemaal doorgeflipt zoals in het begin, en dat is ook al een hele vooruitgang! En ik bleef er positief over: "bwa dan hebben we er ineens een galopje opzitten hé, hebben we dat ook nog eens gedaan". Nooit gedacht dat ik er zo stoïcijns onder kon blijven, had gedacht dat ik mee ging doorslaan, dus ook weer een hele overwinning voor mij.
Morgen nog eens opzadelen en rijden. Ik ben benieuwd!
Schriktraining zal echt een hele verbetering onder het zadel geven. Niet meer continu uitkijken dat je per ongeluk je hand of been iets te veel beweegt, of geobsedeerd met je teugels bezig zijn om er toch maar voor te zorgen dat die per ongeluk mijn zadel niet aantikten... Een hele verademing!
. Precies of ik kan niet meer zitten.