Ik had vandaag goed doorgewerkt, zodat ik op tijd thuis zou zijn vandaag en wat van men avond kon genieten. Dus na de trainingen om 16.30 naar huis gereden. Mooi uur. Even thuis paardjes afladen, trailer afpikken en hup dat is zeker om 17.00 binnen.
Niets was minder waar. Smash en Jack gingen daar eens een stokje voorsteken. Ik kwam thuis aan en ik zie die 2 ******* op de wei staan ipv op de piste (waar alle paarden in de winter bij me lopen zodat de weide gespaard blijft). Vliegensvlug naar daar gelopen. Ja alle draden van de piste open. Wil je die 2 apen gaan vangen en doen ze ineens alsof ze geen halster kennen en zetten ze het op een lopen. Ik heb ze eerst de piste ingejaagd, dan heb ik de draden terug aan mekaar geknoopt en terug gehangen. Dan heb ik nog een half uur achter beiden gelopen om ze hun stal in te krijgen. Waar ze trouwens beide een weekje mogen blijven. Ik heb het onderhand wel gehad met die 2. Sinds Jack erbij is gekomen is het altijd wel iets!!! Ik ben het meer als zat! Gezien ik erna ook nog een goede kruiwagen mest uit de wei heb kunnen halen + heb kunnen aanschouwen dat ze heel dat stuk weide volledig kapot hebben gelopen (slipsporen van voren tot achteren) die normaal even moest bekomen, heb ik besloten dat ze dan ook geen eten hoeven. Die zullen hun wel ten goede gedaan hebben op de weide. Ik ben zo zo zo kwaad, ik kan het gewoon niet omschrijven in woorden. Het is telkens weer wat, ik durf die "beesten" gewoon niet meer buiten zetten, of ik kan weer eens thuiskomen en een verassing vinden!!!
Nog steeds vol woede ben ik dan eindelijk mijn auto aan huis kunnen uitladen, met de nodige vertraging. Ik ben mijn auto aan het uitladen en ineens valt mijn euro dat ik mijn zak die ik meeneem (waar al mijn spullen inzitten : hanschoenen, oorwarmers, drinken, koeken,...) vergeten in de auto te zetten was. Ik had hem even op de wielkas van de trailer gezet om de paarden makkelijker te kunnen laden en ik ging hem erna wel in de auto zetten. NIET GEDAAN DUS!!!
Ja die zak is dus onderweg gevallen he!! Godverdomme toch. Ale heel de weg gaan afrijden en hopen dat ik hem nog vind en hij niet platgewalst is.
Met al mijn opgefoktheid ben ik nog vergeten mijn gsm in het oog te houden. Ik ben bijna aan mijn eindbestemming van mijn zoektocht en ik dacht "toch maar even die telefoon checken". Nummer had me gebeld die ik niet kende en iets ingesproken... Hmmmm kan een jobaanbieding zijn. Ff luisteren...
"Dag Shari, ik heb iets van jou gevonden op straat. Tenminste ik denk dat het van jou is. Het is een witte zak en er staat een foto van jou op (denk ik), je nr en je naam. Er zitten handschoenen, oorverwarmers enz in. Ik heb de zak meegenomen. Als je hem wil ophalen of je weet van wie hij is, geef maar een belletje"
Oke ik bel. Ik zei hallo met Shari, ik denk dat jij iets hebt dat van mij is. Hij wist me te vertellen dat hij het 500m gevonden had van waar ik dus vertrokken was. Ik zeg ah daar ben ik net. Hij zei me oh ik zal het even brengen, ik draai wel even terug ik ben net in Heist op den Berg.
Dus ik heb even gewacht en ja ja daar was hij. Een totaal vreemde die speciaal terugkwam om mijn zak te brengen!!!
Ik wou hem nog wat geven voor de moeite, maar hij wou dat niet aannemen. Ik heb gezegd dat er meer eerlijke mensen zoals hem mochten rondlopen op deze wereld en dat ik hem superdankbaar ben!!!
Blijkbaar heeft die reclame op mijn zak toch nog zijn nut gehad, anders had ik hem nooit teruggezien.
Na al die zooi vandaag was ik zo blij dat ik eindelijk thuis was. Eindelijk chillen en die zetel in. Ja dat dacht je maar. Krijg je dan ook nog eens telefoon rond 19.10 om te vragen of je nog op solicitatiegesprek kan komen.
Ik zei ja ik moet nog eerst men paarden voederen en douchen, maar erna kan ik nog langskomen. Zo gezegd, zo gedaan. Nog even om 20.30 gaan soliciteren! Het was 21.00 ongeveer als ik thuis was.
Ik kijk hier zit ik nu, net klaar met mijn verhaal hier neer te pennen.
Daar ging mijn avondje!
En chapeau aan de mensen die dit volledig hebben gelezen
moedeloos word je ervan