Nog even een update. De pin is uit mijn been verwijderd. Welliswaar onder volledige narcose. Ik ben dan ook naar huis mogen gaan. Ik ben thuis sinds deze vrijdag. Ik moet nog zeker 6-8 weken NIET STEUNEN. Dus met krukken gaan. Alvast 3-4 maand niet meer paardrijden. Binnen 1 maand ga ik terug voor eerste controle.
Ik heb gemerkt dat de plaats waar de pin zat al enkele dagen pijn deed. Maar waar de ingang en uitgang in mijn been zijn geweest voor de pin, die zijn afgedekt met plakkers. Ze hadden me verteld dat ik deze alleen moest vervangen en de "wondes" reinigen als de plakkers begonnen te lossen. Ik had er zoveel pijn aan dat ik besloot het toch maar vroeger te doen. Vandaag heeft ons mama de plakker eraf gehaald, ontsmet en weer nieuwe opgeplakt. Volgens mij is mijn pijn ook terecht (en met pijn bedoeld ik kloppende pijn), want 1 kant is helemaal dik, opgezwollen en die plakker hing vol met bloed (de andere kant niet). Volgens mij is het ontstoken. Dus morgenvroeg, het eerste wat ik doe is de dokter bellen!!!
Geschrokken
-
SugarKittie178
- Site Admin
- Berichten: 3059
- Lid geworden op: 18-12-2008 14:00
-
SugarKittie178
- Site Admin
- Berichten: 3059
- Lid geworden op: 18-12-2008 14:00
Maandag is het zover : controle in het ziekenhuis.
Ik hoop op positief nieuws, en dan bedoel ik groen licht voor paardrijden.
Helaas denk ik dat het "wel werken, niet paardrijden" gaat zijn. Kword helemaal gek dan!
Ik hoop op positief nieuws, en dan bedoel ik groen licht voor paardrijden.
Helaas denk ik dat het "wel werken, niet paardrijden" gaat zijn. Kword helemaal gek dan!
Een paard zonder ruiter is altijd nog een paard. Een ruiter zonder paard is alleen maar een mens.
-
SugarKittie178
- Site Admin
- Berichten: 3059
- Lid geworden op: 18-12-2008 14:00
-
SugarKittie178
- Site Admin
- Berichten: 3059
- Lid geworden op: 18-12-2008 14:00
Dus vandaag op controle geweest. Vergezelt van Lesley (dank u).
Ik vond de dokter zelf eigenlijk eerst maar onbeleefd klinken. Het was op een andere afdeling en dus ook bij een andere dokter dan waar ik normaal ga. Waar ik meestal ga komt iemand de deur uit en roepen ze je naam en nemen ze je mee. Hier bleef de dokter blijkbaar gewoon binnenzitten en riep gewoon zo luid mogelijk je naam. Best raar en onpersoonlijk.
Maar goed, het was mijn beurt. Vraagt hij "wat kan ik voor je doen?". Mja, stel zo een domme vraag en krijg een stom antwoord van Shari "Mij goed nieuws geven!". Ik moest gewoon vertellen wat er gebeurd was en wanneer. Hij heeft dan nog eens in het dossier gekeken naar de scans enz. Ik moet op de tafel gaan liggen. Hij heeft mijn rechterbeen eens helemaal gestrekt, helemaal ingebogen, naar link en naar rechts gebogen. Was volgens hem volledig soepel. "Oke, je mag alles weer hervatten" zei hij. Tot mijn verbazing vroeg ik dan ook "Alles? Dus ook weer paardenrijden?!" Jaja, ik mocht alles weer hervatten. Ik vroeg hem ook of het normaal is dat ik nog steeds niet alle bewegingen kan doen. Dat is normaal, het zal elke dag beteren. Maar het kan tot een jaar toe duren voordat het allemaal weer zoals ervoor is
. Ik heb dan ook gevraagd dat als ik pijn voel, of ik dan moet stoppen of dat het zoals bij mijn knie was, gewoon door de pijn doorbijten? Dit is een hele andere zaak. Ik moet binnen de pijngrens blijven. Maar afgezien van dat...
Dus ik superblij! Onderweg naar huis krijg ik telefoon van mijn oma. Ik wist dat ze ging bellen om te vragen hoe het geweest was. Dus ik neem op en ze vroeg inderdaad hoe het was. Maar ze vroeg me ook of ik een attest had gevraagd. Shiiiit, dat was ik dus vergeten. Ik moet dus een attest hebben van de dokter met verklaring dat ik genezen ben. Ik heb een aanvraag ingediend voor een hospitalisatieverzekering (eindelijk) en het kantoor sluit ze pas af als ik dit attest binnenlever. Maar ik moest gaan eten bij mijn pa en die had het eten als opgezet, dus ik kon niet terugdraaien. Maar had haar gezegd dat ik zeker daarna zou terugrijden. Ondertussen bij mijn pa al eens naar het ziekenhuis gebeld zodat ze het papier zouden kunnen klaarleggen. Zo moest ik niet nog is kei lang wachten. Dus uiteindelijk de dokter die ik daar gezien heb aan de lijn gehad. Mijn uitleg gedaan en de vraag gesteld.
Zegt hij dat hij dit attest niet zal schrijven, hoogstens binnen een jaar misschien. Dus dit betekend dat ik geen hospitalisatieverzekering zal krijgen
. Als er dus ondertussen nog iets gebeurd dan kan ik nog altijd zelf diep in mijn zakken tasten.
Alles terug hervatten is natuurlijk ook weer aan het werk. Op zich geen problemen mee, is normaal. Iedereen moet werken. Maar bij ons op het werk zijn we regelmatig economisch werkloos en zitten we regelmatig thuis. Vanaf de dag dat ik mijn ongeluk heb gehad hebben ze maar 2 dagen per week gewerkt. Nu net als ik terug ga komen is het dus "vollen bak" : deze week een volledige week werken en volgende week ook. Pffff, wat een dikke pech. Ik had er liever rustig aan begonnen eigenlijk. Maar niet alleen dat. Wegens omstandigheden zit ik momenteel zonder verlichting op de wei.
Ik ben van werk pas thuis om 16.40 en dan moet ik nog aan de stallen beginnen. Dus dat betekend dat ik met een pillampje in de handen en tegelijk een riek in de handen de stallen kan uitmesten. Is niet leuk, niet handig en veel meer tijdrovend. Pffff ik zie er tegenop. En ook moest het nu zijn dat mijn piste goed genoeg ligt om te rijden, kan ik helaas niet rijden. Geen verlichting is ook geen licht op de piste .
Maar daar valt dus allemaal niets aan te veranderen. Maar 1 ding maakt me superblij! Ik mag weer paardrijden. En ja wat denken jullie dat ik meteen gedaan heb als ik terug thuis was?!
Ja ja meteen paard opgezadeld en getest. Wat een deugd deed dat, ik heb het zooooo gemist. Het gaat natuurlijk nog niet zoals het moet. Doet nog een beetje zeer, vooral in galop. Maar dan maar stap en draftraining vooral.
En voor Smart liefst zo snel mogelijk een nieuw zadel! Wil echt terug aan het werk met hem!
Ik vond de dokter zelf eigenlijk eerst maar onbeleefd klinken. Het was op een andere afdeling en dus ook bij een andere dokter dan waar ik normaal ga. Waar ik meestal ga komt iemand de deur uit en roepen ze je naam en nemen ze je mee. Hier bleef de dokter blijkbaar gewoon binnenzitten en riep gewoon zo luid mogelijk je naam. Best raar en onpersoonlijk.
Maar goed, het was mijn beurt. Vraagt hij "wat kan ik voor je doen?". Mja, stel zo een domme vraag en krijg een stom antwoord van Shari "Mij goed nieuws geven!". Ik moest gewoon vertellen wat er gebeurd was en wanneer. Hij heeft dan nog eens in het dossier gekeken naar de scans enz. Ik moet op de tafel gaan liggen. Hij heeft mijn rechterbeen eens helemaal gestrekt, helemaal ingebogen, naar link en naar rechts gebogen. Was volgens hem volledig soepel. "Oke, je mag alles weer hervatten" zei hij. Tot mijn verbazing vroeg ik dan ook "Alles? Dus ook weer paardenrijden?!" Jaja, ik mocht alles weer hervatten. Ik vroeg hem ook of het normaal is dat ik nog steeds niet alle bewegingen kan doen. Dat is normaal, het zal elke dag beteren. Maar het kan tot een jaar toe duren voordat het allemaal weer zoals ervoor is
. Ik heb dan ook gevraagd dat als ik pijn voel, of ik dan moet stoppen of dat het zoals bij mijn knie was, gewoon door de pijn doorbijten? Dit is een hele andere zaak. Ik moet binnen de pijngrens blijven. Maar afgezien van dat...Dus ik superblij! Onderweg naar huis krijg ik telefoon van mijn oma. Ik wist dat ze ging bellen om te vragen hoe het geweest was. Dus ik neem op en ze vroeg inderdaad hoe het was. Maar ze vroeg me ook of ik een attest had gevraagd. Shiiiit, dat was ik dus vergeten. Ik moet dus een attest hebben van de dokter met verklaring dat ik genezen ben. Ik heb een aanvraag ingediend voor een hospitalisatieverzekering (eindelijk) en het kantoor sluit ze pas af als ik dit attest binnenlever. Maar ik moest gaan eten bij mijn pa en die had het eten als opgezet, dus ik kon niet terugdraaien. Maar had haar gezegd dat ik zeker daarna zou terugrijden. Ondertussen bij mijn pa al eens naar het ziekenhuis gebeld zodat ze het papier zouden kunnen klaarleggen. Zo moest ik niet nog is kei lang wachten. Dus uiteindelijk de dokter die ik daar gezien heb aan de lijn gehad. Mijn uitleg gedaan en de vraag gesteld.
Zegt hij dat hij dit attest niet zal schrijven, hoogstens binnen een jaar misschien. Dus dit betekend dat ik geen hospitalisatieverzekering zal krijgen
. Als er dus ondertussen nog iets gebeurd dan kan ik nog altijd zelf diep in mijn zakken tasten.Alles terug hervatten is natuurlijk ook weer aan het werk. Op zich geen problemen mee, is normaal. Iedereen moet werken. Maar bij ons op het werk zijn we regelmatig economisch werkloos en zitten we regelmatig thuis. Vanaf de dag dat ik mijn ongeluk heb gehad hebben ze maar 2 dagen per week gewerkt. Nu net als ik terug ga komen is het dus "vollen bak" : deze week een volledige week werken en volgende week ook. Pffff, wat een dikke pech. Ik had er liever rustig aan begonnen eigenlijk. Maar niet alleen dat. Wegens omstandigheden zit ik momenteel zonder verlichting op de wei.
Ik ben van werk pas thuis om 16.40 en dan moet ik nog aan de stallen beginnen. Dus dat betekend dat ik met een pillampje in de handen en tegelijk een riek in de handen de stallen kan uitmesten. Is niet leuk, niet handig en veel meer tijdrovend. Pffff ik zie er tegenop. En ook moest het nu zijn dat mijn piste goed genoeg ligt om te rijden, kan ik helaas niet rijden. Geen verlichting is ook geen licht op de piste
.Maar daar valt dus allemaal niets aan te veranderen. Maar 1 ding maakt me superblij! Ik mag weer paardrijden. En ja wat denken jullie dat ik meteen gedaan heb als ik terug thuis was?!
Ja ja meteen paard opgezadeld en getest. Wat een deugd deed dat, ik heb het zooooo gemist. Het gaat natuurlijk nog niet zoals het moet. Doet nog een beetje zeer, vooral in galop. Maar dan maar stap en draftraining vooral.
En voor Smart liefst zo snel mogelijk een nieuw zadel! Wil echt terug aan het werk met hem!
Een paard zonder ruiter is altijd nog een paard. Een ruiter zonder paard is alleen maar een mens.
-
Bartje
- Paardenhouder
- Berichten: 341
- Lid geworden op: 28-12-2010 22:58
damn van da attest is dom zeg ! nog een jaar wachten dus eer je echt genezen verklaard zijt hopelijk mag er dan niets voorvallen in dat jaar gelijk wat :s . en voor het rijden en de bewegingen hmmm, aangezien jij een hoge pijngrens hebt is da ook wat moeilijker in te schatten wanneer die limiet bereikt is . meteen vollenbak werken das gewoon klote , maar je had het voorspeld helemaal int begin toen je juist uit kliniek was . maar je mag trg rijden dat is het gene waar je zo naar uit keek 
en zijn zo happy voor u want ik vond da zo raar ne hele tijd geen shari op het paard ( al wist ik deze middag meteen toen je smste alles mag trg , dat je meteen zou rijden 
) . laat de paarden maar komen deze zomer zulle !
das gewoon klote , maar je had het voorspeld helemaal int begin toen je juist uit kliniek was . maar je mag trg rijden dat is het gene waar je zo naar uit keek en zijn zo happy voor u want ik vond da zo raar ne hele tijd geen shari op het paard ( al wist ik deze middag meteen toen je smste alles mag trg , dat je meteen zou rijden ) . laat de paarden maar komen deze zomer zulle !if you dont stand for something , you will fall for everything
-
SugarKittie178
- Site Admin
- Berichten: 3059
- Lid geworden op: 18-12-2008 14:00