mijn haffietje
Geplaatst: 21-02-2010 14:19
Ik vind het moeilijk om hierover te praten maar ik ga mijn best doen!!
Ondertussen al meer dan 1 jaar geleden (op 06/12/08) ging mijn vader 's avonds nog is naar de stallen kijken of alles in orde was en hij hoorde mijn haflinger Katrien raar doen in haar stal. Hij kwam meteen naar binnen om het tegen mij te zeggen. We dachten direct aan koliek. Ik ging direct naar buiten om te kijken (ondertussen had mijn moeder de dierenarts gebeld). We gingen al een beetje stappen voor de zekerheid (ze wou constant gaan liggen). Ik was helemaal in paniek. De dierenarts kwam aan en heeft ze onderzocht en spuiten gegeven enzo. Mijn moeder en vader hebben nog een hele nacht bij haar gewaakt want ze bleef proberen om te rollen (ik moest gaan slapen van hun). De volgende morgend was het nog niet beter en hebben we de dierenarts terug gebeld en ze kwam meteen. Ons Katrien heeft toen een lavement (ofzoiets) gekregen omdat ze dacht dat er gewoon zand in de darmen zat. Ze zei toen ook dat het 's avonds normaal beter moest zijn. En dat was dus niet. We hebben toen terug gebeld naar de dierenarts en die heeft toen naar de dierenkliniek gebeld. We zijn zo snel mogelijk vertrokken (wat niet echt lukte omdat ze niet op de trailer wou). We wisten de weg niet echt naar de kliniek dus belde we erheen en die zeiden dat onze dierenarts niet gebeld had enzo (ze deden echt lastig en daar kan ik niet tegen). Toen we eindelijk aankwamen hebben ze haar onderzocht en zeiden dat Katrien nog 20% overlevingskans had (ze hadden het buikvocht ofzoiets nog wel niet onderzocht). Ze raden een operatie aan (die wel heel duur was). Ik kreeg terug hoop dat ze het ging halen. Maar toen ze het buikvocht gingen controleren zeiden ze direct dat we haar beter een spuitje konden geven. Ik ben toen naar buiten gelopen. Ze kwamen nog vragen of ik afscheid wou nemen maar dat kon ik niet aan en daar heb ik nu eigenlijk wel spijt van!! Ik mis ze zo verschrikkelijk hard. Ze is nog net geen 16 kunnen worden.
foto's van Katrien:
(let niet op mij dat is al heel lang geleden getrokken)
Ondertussen al meer dan 1 jaar geleden (op 06/12/08) ging mijn vader 's avonds nog is naar de stallen kijken of alles in orde was en hij hoorde mijn haflinger Katrien raar doen in haar stal. Hij kwam meteen naar binnen om het tegen mij te zeggen. We dachten direct aan koliek. Ik ging direct naar buiten om te kijken (ondertussen had mijn moeder de dierenarts gebeld). We gingen al een beetje stappen voor de zekerheid (ze wou constant gaan liggen). Ik was helemaal in paniek. De dierenarts kwam aan en heeft ze onderzocht en spuiten gegeven enzo. Mijn moeder en vader hebben nog een hele nacht bij haar gewaakt want ze bleef proberen om te rollen (ik moest gaan slapen van hun). De volgende morgend was het nog niet beter en hebben we de dierenarts terug gebeld en ze kwam meteen. Ons Katrien heeft toen een lavement (ofzoiets) gekregen omdat ze dacht dat er gewoon zand in de darmen zat. Ze zei toen ook dat het 's avonds normaal beter moest zijn. En dat was dus niet. We hebben toen terug gebeld naar de dierenarts en die heeft toen naar de dierenkliniek gebeld. We zijn zo snel mogelijk vertrokken (wat niet echt lukte omdat ze niet op de trailer wou). We wisten de weg niet echt naar de kliniek dus belde we erheen en die zeiden dat onze dierenarts niet gebeld had enzo (ze deden echt lastig en daar kan ik niet tegen). Toen we eindelijk aankwamen hebben ze haar onderzocht en zeiden dat Katrien nog 20% overlevingskans had (ze hadden het buikvocht ofzoiets nog wel niet onderzocht). Ze raden een operatie aan (die wel heel duur was). Ik kreeg terug hoop dat ze het ging halen. Maar toen ze het buikvocht gingen controleren zeiden ze direct dat we haar beter een spuitje konden geven. Ik ben toen naar buiten gelopen. Ze kwamen nog vragen of ik afscheid wou nemen maar dat kon ik niet aan en daar heb ik nu eigenlijk wel spijt van!! Ik mis ze zo verschrikkelijk hard. Ze is nog net geen 16 kunnen worden.
foto's van Katrien:
(let niet op mij dat is al heel lang geleden getrokken)